ΝΕΥΡΟΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΕΣ ΕΠΕΜΒΑΣΕΙΣ

Διενέργεια πρόσθιας αυχενικής μικροδισκεκτομής και σπονδυλοδεσίας με χρήση κλωβών /

Διενέργεια οπίσθιας αποσυμπιεστικής πεταλεκτομής.

Η αυχενική δισκοκήλη αποτελεί χειρουργική διαδικασία με σκοπό την αφαίρεση δισκοκήλης μέσω μίας πρόσθιας προσέγγισης (πρόσθια επιφάνεια του λαιμού), για την αποσυμπίεση του νωτιαίου μυελού ή των νευρικών ριζών και την ανακούφιση του πόνου, της αδυναμίας και του μουδιάσματος. Αυτή η διαδικασία ονομάζεται πρόσθια αυχενική μικροδισκεκτομή και επιτρέπει την αφαίρεση του μεσοσπονδυλίου δίσκου. Την ίδια χρονική στιγμή, προκειμένου να σταθεροποιηθεί το αυχενικό τμήμα, τοποθετείται και μόσχευμα. Μπορεί επίσης να γίνει για περισσότερα από ένα επίπεδα της αυχενικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης.

Όταν οι φαρμακευτικές και άλλες εναλλακτικές θεραπείες δεν επαρκούν, ούτε έχουν αποτελεσματικότητα για την αντιμετώπιση του προβλήματος, τότε χρειάζεται να γίνει χειρουργική επέμβαση. Ο πάσχων, για να υποστεί την επέμβαση, τοποθετείται σε ύπτια θέση και μέσω μιας μικρής τομής που πραγματοποιεί ο χειρουργός στην πρόσθια επιφάνεια του αυχένα, τοποθετεί ειδικούς διαστολείς για την απομάκρυνση αγγείων και μυών, ώστε να πραγματοποιηθεί η επέμβαση στο μεσοσπονδύλιο.

Με βασικό εφόδιο μικροχειρουργικά εργαλεία, ο ιατρός αφαιρεί μέρος του δίσκου και με ειδικό τροχό διευρύνει το μεσοσπονδύλιο διάστημα για την απελευθέρωση των νευρικών ριζών. Στο διάστημα του μεσοσπονδυλίου τοποθετείται κλωβός ή εναλλακτικά μπορεί να ληφθεί μόσχευμα από τα οστά της λεκάνης. Ο κλωβός ή το μόσχευμα τοποθετούνται για την αύξηση της σταθερότητας των σπονδύλων και γενικά της σπονδυλικής στήλης, ενώ απομακρύνει το ενδεχόμενο μετά την εγχείρηση να χρειαστεί ο ασθενής να βάλει κηδεμόνα.

Αν οι αλλοιώσεις που έχουν πραγματοποιηθεί στο μεσοσπόνδυλο δεν είναι σημαντικές, τότε ο χειρουργός, ανάλογα με την περίπτωση, μπορεί αντί για την τοποθέτηση κλωβού ή μοσχεύματος, να τοποθετήσει τεχνητό δίσκο, για να διατηρηθεί στο σημείο της επέμβασης εύκολη κίνηση.

Πέρα από την εκάστοτε χειρουργική μέθοδο που επιλέγεται, ο χειρουργός ολοκληρώνει την επέμβαση, συγκλίνοντας το χειρουργικό τραύμα κατά στρώματα, με ράμματα τα οποία είναι απορροφήσιμα από τον οργανισμό για την απόδοση καλύτερου αισθητικού αποτελέσματος.

Συνήθως ο ασθενής μπορεί να πάρει εξιτήριο μετά από μία ημέρα, εάν όμως το απαιτεί η περίσταση μπορεί να χρειαστεί να διανυκτερεύσει ακόμη μία-δύο ημέρες, ενώ στην καθημερινή του ζωή μπορεί να επιστρέψει μετά από μία εβδομάδα.

Διενέργεια σπονδυλοπλαστικής/κυφοπλαστικής

Το πιο συχνό σύμπτωμα σε ασθενείς με οστεοπορωτικά κατάγματα είναι ο πόνος. Οι ενοχλήσεις είναι συνήθως πιο έντονες κατά την κινητοποίηση του ασθενούς. Σε περίπτωση παρεκτόπισης των νευρικών δομών από κομμάτια του καταγματικού σπονδύλου αναπτύσσονται και άλλα συμπτώματα, όπως πάρεση (μυϊκή αδυναμία), δυσχέρεια βάδισης, απώλεια ελέγχου της ουροδόχου κύστεως.

Τα οστεοπορωτικά κατάγματα συνήθως αντιμετωπίζονται συντηρητικά με ακινητοποίηση και κηδεμόνες που σταθεροποιούν τη σπονδυλική στήλη. Στην περίπτωση που ο πόνος επιμένει, τα κατάγματα αντιμετωπίζονται με την τεχνική της κυφοπλαστικής, κατά την οποία τοποθετείται διαδερμικά ένα μπαλόνι στον καταγματικό σπόνδυλο. Το κενό που δημιουργείται μετά την αφαίρεση του μπαλονιού αντικαθίσταται με τσιμέντο, το οποίο σταθεροποιεί το σπόνδυλο.

Η επέμβαση διαρκεί περίπου 15 λεπτά για κάθε σπόνδυλο και ο ασθενής κινητοποιείται την ίδια μέρα. Σε περιπτώσεις με νευρολογικό έλλειμμα λόγω πίεσης των νευρικών δομών, χρειάζονται πιο εκτεταμένες επεμβάσεις με αποσυμπίεση του σπονδυλικού σωλήνα και σταθεροποίηση της σπονδυλικής στήλης.

Διενέργεια πεταλεκτομής και εξαίρεσης του όγκου (ενδο-εξωμυελικοί, εξωσκληρίδιοι) / Χρήση νευροπαρακολούθησης

Είναι νεοπλάσματα τα οποία μπορούν να αναπτυχθούν στους σπονδύλους, το νωτιαίο μυελό, τα νεύρα, και άλλους ιστούς σε όλη τη σπονδυλική στήλη σας. Μερικοί όγκοι της σπονδυλικής στήλης, όπως αστροκυτώματα, εμφανίζονται πιο συχνά σε παιδιά και εφήβους. Λιγότεροι από το 10 τοις εκατό των όγκων της σπονδυλικής στήλης αρχίζουν στη σπονδυλική στήλη. Οι όγκοι αυτοί που ονομάζονται πρωτοπαθείς, μπορεί να είναι καλοήθεις ή χαμηλού βαθμού κακοήθεις όγκοι που αναπτύσσονται αργά, ή υψηλού βαθμού όγκοι που αναπτύσσονται πολύ γρήγορα. Η συντριπτική πλειοψηφία των όγκων της σπονδυλικής στήλης είναι μεταστατικοί. Αυτοί οι όγκοι προκύπτουν από καρκίνο που ξεκινά σε ένα άλλο μέρος του σώματος, όπως οι πνεύμονες, το στήθος, του παχέος εντέρου, του προστάτη, των νεφρών ή του θυρεοειδούς αδένα.

Συμπτώματα
Ανάλογα με την τοποθεσία και το είδος του όγκου, τα συμπτώματα ποικίλουν:

-Ο πόνος στην πλάτη, συχνά αντανακλά σε άλλα μέρη του σώματός σας.
-Η απώλεια της αισθητικότητας ή μυϊκή αδυναμία, ειδικά στα άκρα.
-Δυσκολία στο περπάτημα που μερικές φορές οδηγεί σε πτώσεις.
-Μειωμένη ευαισθησία στον πόνο, το ζεστό και το κρύο.
-Διαταραχές του εντέρου ή της λειτουργίας της ουροδόχου κύστης.
-Παράλυση η οποία μπορεί να συμβεί σε διάφορους βαθμούς και σε διάφορα μέρη του σώματος, ανάλογα με το ποια νεύρα πιέζονται

Οι όγκοι της σπονδυλικής στήλης εξελίσσονται με διαφορετικούς ρυθμούς. Σε γενικές γραμμές, οι κακοήθεις όγκοι του νωτιαίου μυελού μεγαλώνουν πιο γρήγορα, ενώ οι καλοήθεις έχουν την τάση να αναπτύσσονται πολύ αργά. Η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία είναι σημαντικές για τους όγκους της σπονδυλικής στήλης.

Αιτίες
Δεν είναι σαφής η προέλευσή τους. Οι ειδικοί υποψιάζονται ότι τα ελαττωματικά γονίδια παίζουν κάποιο ρόλο, αν και δεν είναι γνωστό κατά πόσον οι εν λόγω γενετικές ανωμαλίες κληρονομούνται ή προκαλούνται από περιβαλλοντικές συνθήκες, όπως η έκθεση σε ορισμένες χημικές ουσίες. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ωστόσο, οι όγκοι του νωτιαίου μυελού συνδέονται με γνωστά κληρονομικά σύνδρομα, όπως νευροϊνωμάτωση 2 και η νόσος von Hippel-Lindau.

Τα τμήματα της σπονδυλικής σας στήλης που είναι πιθανό να επηρεαστούν από ένα σπονδυλικό όγκο περιλαμβάνουν τα:
Τύποι όγκων της σπονδυλικής στήλης:

Οι σπονδυλικοί όγκοι ταξινομούνται ανάλογα με τη θέση τους

Εξωσκληρίδιοι (σπονδυλικοί) όγκοι

Προσβάλλουν τους σπονδύλους, είναι μεταστατικοί όγκοι από μια άλλη περιοχή του σώματος, συχνά από τον προστάτη, το μαστό, τους  πνεύμονες ή τους νεφρούς. Όγκοι που εξορμώνται από τα οστά της σπονδυλικής στήλης είναι λιγότερο συχνοί. Μεταξύ αυτών είναι τα οστεοσαρκώματα και το σάρκωμα του Ewing, μια ιδιαίτερα επιθετική μορφή καρκίνου που επηρεάζει τους νέους ενήλικες. Το πολλαπλούν μυέλωμα είναι μια κακοήθης νόσος του μυελού των οστών. Καλοήθεις όγκοι, όπως οστεώματα και αιμαγγειώματα, μπορεί επίσης να αναπτυχθούν στα οστά της σπονδυλικής στήλης.

Ενδοσκληρίδιοι-εξωμυελικοί όγκοι

Αυτοί οι όγκοι αναπτύσσονται στην αραχνοειδή μήνιγγα του νωτιαίου μυελού (μηνιγγιώματα) και στις ρίζες των νεύρων που εκτείνονται προς τα έξω από το νωτιαίο μυελό (νευρινώματα). Οι όγκοι αυτοί μπορεί να είναι καλοήθεις ή κακοήθεις.

Ενδομυελικοί όγκοι

Αυτοί οι όγκοι αναπτύσσονται εντός του νωτιαίου μυελού. Οι περισσότεροι είναι είτε αστροκυτώματα ή επενδυμώματα.

Οι όγκοι του νωτιαίου μυελού είναι πιο συχνοί σε άτομα που έχουν νευροϊνωμάτωση 2, νόσο von Hippel-Lindau, ένα εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα, λεμφώματα νωτιαίου μυελού και ένα προηγούμενο ιστορικό καρκίνου.

Εξετάσεις και διάγνωση
Μετά τη λήψη του ιατρικού ιστορικού και τη νευρολογική εξέταση, εάν υπάρχει υποψία ύπαρξης όγκου, ο ασθενής πρέπει να υποβληθεί σε μαγνητική τομογραφία του επίμαχου σημείου της σπονδυλικής στήλης και σε αξονική τομογραφία για την επιβεβαίωση της διάγνωσης και τον ακριβή εντοπισμό της θέσης του όγκου.

Θεραπεία
Ο ιδανικός στόχος της θεραπείας των όγκων της σπονδυλικής στήλης είναι η αφαίρεσή τους, αλλά αυτός ο στόχος μπορεί να επιπλακεί από τον κίνδυνο μόνιμης βλάβης στα περιβάλλοντα νεύρα. Ο γιατρός πρέπει επίσης να λαμβάνει υπόψη την ηλικία του ασθενούς, τη γενική κατάσταση της υγείας του και τον τύπο του όγκου.

Οι θεραπευτικές επιλογές για τους περισσότερους όγκους της σπονδυλικής στήλης περιλαμβάνουν:

Χειρουργική επέμβαση. Είναι συχνά η θεραπεία εκλογής για τους όγκους που μπορούν να αφαιρεθούν με έναν αποδεκτό κίνδυνο βλάβης των νεύρων. Οι νεότερες μικροχειρουργικές τεχνικές, η νευροπαρακολούθηση κατά τη διάρκεια του χειρουργείου, τα μικροσκόπια μεγάλης ισχύος και τα εντοπιστικά μέσα επιτρέπουν στο νευροχειρουργό να ελαχιστοποιεί πιθανές βλάβες του νωτιαίου μυελού. Ωστόσο, ακόμη και με τις προόδους της τεχνολογίας, ορισμένοι όγκοι δεν μπορούν να αφαιρεθούν πλήρως.

Όταν ο όγκος δεν μπορεί να αφαιρεθεί πλήρως, μετά τη χειρουργική επέμβαση ακολουθεί συχνά ακτινοθεραπεία ή χημειοθεραπεία. Η ακτινοβολία μπορεί να είναι η θεραπεία πρώτης γραμμής για μεταστατικούς όγκους. Ακτινοβολία μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για την ανακούφιση του πόνου ή όταν η χειρουργική επέμβαση ενέχει ένα πολύ μεγάλο κίνδυνο.

Στερεοτακτική ακτινοχειρουργική. Αυτή η νεότερη μέθοδος παράδοσης ακτινοβολίας είναι ικανή να παρέχει μια υψηλή στοχευμένη δόση ακτινοβολίας .

Χημειοθεραπεία. Μία τυπική θεραπεία για πολλούς τύπους καρκίνου, η χημειοθεραπεία χρησιμοποιεί φάρμακα για να καταστρέψει τα καρκινικά κύτταρα ή να σταματήσει την ανάπτυξή τους.

Παρακολούθηση
Ορισμένοι όγκοι του νωτιαίου μυελού μπορεί να ανακαλυφθούν (στα πλαίσια ελέγχου για άλλη πάθηση), πριν προκαλέσουν συμπτώματα. Εάν πρόκειται για μικρούς όγκους καλοήθεις, που δεν πιέζουν νευρικούς ιστούς, μερικές φορές αρκεί η παρακολούθησή τους.

Κρανιοτομία και εξαίρεση του όγκου (απεικονιστικά, λειτουργικά, ανατομικά δεδομένα)

Ο όγκος εγκεφάλου αποτελεί πάθηση, η οποία προκαλείται εξαιτίας της υπερπαραγωγής κυττάρων του εγκεφάλου. Όγκοι μπορεί να εμφανιστούν στο περίβλημα του εγκεφάλου, λόγω της ανεξέλεγκτης κυτταρικής παραγωγής, αλλά να προκληθούν κιόλας εξαιτίας της μεταφοράς κυττάρων από άλλα όργανα του σώματος μέσω του αίματος, διαδικασία που ονομάζεται μετάσταση.

Ο όγκος εγκεφάλου μπορεί να είναι είτε καλοήθης, είτε κακοήθης. Στην πρώτη περίπτωση, έχει αργή ανάπτυξη και δεν εισχωρεί στον εγκέφαλο, ενώ στη δεύτερη περίπτωση, η ανάπτυξή του είναι γρήγορη και εισχωρεί στις εγκεφαλικές περιοχές. Κατά την κακοήθεια, ο όγκος πρέπει να αφαιρεθεί άμεσα, διότι όσο πιο γρήγορα επιτελεσθεί η αφαίρεση, τόσο λιγότερη είναι η επίπτωση της κυτταρικής κακοήθειας.

Και στις δύο περιπτώσεις πάντως πρέπει να υπάρξει δράση, διότι η ύπαρξή τους απειλεί την υγεία του πάσχοντος σε επικίνδυνο βαθμό. Συνήθη συμπτώματα που προκαλεί ο όγκος στο κεφάλι είναι οι έντονες ζαλάδες, η έντονη δυσκολία κατά το βάδισμα, η τάση για εμετούς, η αλλαγή της προσωπικότητας, η σύγχυση, το μούδιασμα σε χέρια ή πόδια, η θολωμένη όραση, ο κρίσεις επιληψίας, αλλά και οι ενδοκρινικές διαταραχές.
Βασικοί λόγοι πρόκλησής τους είναι η υπερέκθεση σε συγκεκριμένη μορφή ακτινοβολίας, η αλλοίωση του DNA, αλλά και η μετάσταση κυττάρων του όγκου που βρίσκεται σε άλλο μέρος του σώματος, προς τον εγκέφαλο. Σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις η ανάπτυξη όγκων μπορεί να είναι και κληρονομική.

Από την στιγμή που οι όγκοι δεν είναι προσπελάσιμοι χειρουργικά, τότε έχουμε την εναλλακτική αντιμετώπισή του γ - Knife για την οποία συνεργάζονται ιατροί προερχόμενοι από ένα σύνολο ειδικοτήτων. Για τη διαδικασία της εγχείρησης, αλλά και της μετέπειτα αποκατάστασης είναι απαραίτητη η σύμπραξη Νευροχειρουργού, Νευρολόγου, Ογκολόγου, Ακτινοθεραπευτή αλλά και Ψυχολόγου, και ο συντονισμός της διαδικασίας γίνεται  απαραίτητα από το νευροχειρουργό.

Η εφαρμογή της μεθόδου Gamma Knife έχει προσφέρει σε μεγάλο αριθμό πασχόντων λύση για τα προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζουν εξαιτίας του όγκου στο κεφάλι, προσφέροντάς τους ταχεία αποκατάσταση, αφού δεν χρησιμοποιείται νυστέρι. Η εφαρμογή στέκεται ικανή να προσφέρει ακόμη και πλήρη ίαση σε περιπτώσεις ασθενών, εξασφαλίζοντάς τους ένα καλό επίπεδο διαβίωσης.

Κακώσεις κεντρικού νευρικού συστήματος (εγκεφάλου, νωτιαίου μυελού) / Εκτίμηση, αναγκαιότητα χειρουργείου, παρακολούθηση, νοσηλεία σε ΜΕΘ

Αφορά σε νευρολογικές διαταραχές του κεντρικού και περιφερικού νευρικού συστήματος, οι οποίες προκαλούν έκπτωση στη λειτουργικότητα και επηρεάζουν την ποιότητα της ζωής του ατόμου που νοσεί.

-Αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια
-Κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις
-Εκφυλιστικές παθήσεις Κ.Ν.Σ. αταξία
-Παραπληγία
-Νευροχειρουργικές επεμβάσεις
-Παθήσεις και Κακώσεις του Νωτιαίου Μυελού
-Σκλήρυνση κατά Πλάκας
-Νευρίτιδες, Πολυνευρίτιδες, Πολυριζονευρίτιδες, Πλεξοπάθειες
-Παθήσεις του εξωπυραμιδικού συστήματος, όπως Νόσος Parkinson
-Όγκοι Νευρικού συστήματος
-Εκφυλιστικές νόσοι του Νευρικού Συστήματος

Αναγκαιότητα χειρουργείου, διενέργεια αποσυμπιεστικών διαμεσακάνθιων παρεμβάσεων, σπονδυλοδεσίες

Σπονδυλική στένωση είναι η στένωση των χώρων στη σπονδυλική στήλη (ραχοκοκαλιά), η οποία προκαλεί πίεση στο νωτιαίο μυελό και τα νεύρα. Περίπου το 75% των περιπτώσεων συμβαίνει στο κάτω μέρος της πλάτης. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η στένωση της σπονδυλικής στήλης συμπιέζει τη ρίζα του νεύρου, το οποίο μπορεί να προκαλέσει πόνο κατά μήκος του πίσω μέρους του ποδιού.

Τι προκαλεί σπονδυλική στένωση;

Υπάρχουν πολλές πιθανές αιτίες για τη σπονδυλική στένωση, συμπεριλαμβανομένων:
Γήρανση: Με την ηλικία, οι σύνδεσμοι (σκληρός συνδετικός ιστός μεταξύ των οστών της σπονδυλικής στήλης) του σώματος μπορεί να πυκνώσουν. Μικρά εξογκώματα μπορεί να αναπτυχθούν στα οστά και στο σπονδυλικό σωλήνα. Οι δίσκοι που απορροφούν τους κραδασμούς μεταξύ των σπονδύλων μπορεί να αρχίσουν να επιδεινώνονται. Οι αρθρώσεις της σπονδυλικής στήλης (επίπεδες επιφάνειες σε κάθε σπόνδυλο που αποτελεί τη σπονδυλική στήλη) μπορεί επίσης να αρχίσουν να καταστρέφονται. Όλοι αυτοί οι παράγοντες μπορούν να προκαλέσουν σπονδυλική στένωση.

Αρθρίτιδα: Δύο μορφές αρθρίτιδας μπορεί να επηρεάσουν τη σπονδυλική στήλη που είναι η οστεοαρθρίτιδα και η ρευματοειδής αρθρίτιδα.

Κληρονομικότητα: Εάν το νωτιαίο κανάλι είναι πολύ μικρό κατά τη γέννηση, τα συμπτώματα της σπονδυλικής στένωσης μπορεί να εμφανιστούν σε ένα σχετικά νεαρό άτομο. Διαρθρωτικές παραμορφώσεις των εμπλεκόμενων σπονδύλων μπορεί να προκαλέσουν στένωση του σπονδυλικού σωλήνα.

Η αστάθεια της σπονδυλικής στήλης ή σπονδυλολίσθηση: Όταν ένας σπόνδυλος γλιστράει προς έναν άλλο, αυτό μπορεί να προκαλέσει σπονδυλική στένωση.

Οι όγκοι της σπονδυλικής στήλης: Ανώμαλες αυξήσεις του μαλακού ιστού μπορεί να επηρεάσουν το σπονδυλικό σωλήνα άμεσα, προκαλώντας φλεγμονή ή αναπτύσσοντας ιστό μέσα στο νωτιαίο κανάλι. Η ανάπτυξη του ιστού μπορεί να οδηγήσει σε επαναρρόφηση οστού (οστική απώλεια λόγω της υπερδραστηριότητας ορισμένων κυττάρων των οστών) ή μετατόπιση του οστού και τελική κατάρρευση του πλαισίου στήριξης της σπονδυλικής στήλης.
​

Τραύμα: Τα ατυχήματα και οι τραυματισμοί μπορούν είτε να εξαρθρώσουν τη σπονδυλική στήλη και το νωτιαίο σωλήνα, είτε να προκαλέσουν «έκρηξη» καταγμάτων, που παράγουν θραύσματα οστών που διεισδύουν στο κανάλι.

Τοποθέτηση βαλβίδας

Η συμπτωματική υδροκεφαλία αντιμετωπίζεται συνήθως με την τοποθέτηση μιας κοιλιοπεριτοναϊκής παροχέτευσης με βαλβίδα. Με αυτό τον τρόπο, το εγκεφαλονωτιαίο υγρό μπορεί να παροχετευτεί στον περιτοναϊκό χώρο.

Η ενσωματωμένη βαλβίδα ελέγχει τη ροή του ΕΝΥ ανάλογα με την ενδοκράνια πίεση. Σημαντικός αριθμός ασθενών παρουσιάζει, σε βάθος χρόνου, προβλήματα, όπως λοιμώξεις, απόφραξη και βλάβη βαλβίδας.
Οι επιπλοκές αυτές αντιμετωπίζονται αποκλειστικά με χειρουργικό τρόπο, με αποτέλεσμα οι ασθενείς να χειρουργούνται περισσότερες από μία φορά.
Σε συγκεκριμένα περιστατικά αποφρακτικού υδροκέφαλου, η υδροκεφαλία μπορεί να αντιμετωπιστεί με μια ενδοσκοπική 3η κοιλιοστομία. Η επέμβαση χρειάζεται ειδικό εξοπλισμό και εκπαίδευση.

Το ποσοστό επιπλοκών είναι σαφώς μικρότερο από αυτό των κοιλιοπεριτοναϊκών παροχετεύσεων διότι δεν εμφυτεύονται ξένα σώματα.

Εκτίμηση, αναγκαιότητα χειρουργείου, κρανιοτομία, παρακολούθηση, νοσηλεία σε ΜΕΘ

Το μετατραυματικό ενδοεγκεφαλικό αιμάτωμα συμβαίνει μετά από κρανιοεγκεφαλική κάκωση. Μπορεί να μην συνοδεύεται από κάταγμα κρανίου. Η διάγνωσή του γίνεται με αξονική τομογραφία. Κλινικά ο ασθενής παρουσιάζει νευρολογικά συμπτώματα, όπως διαταραχές του επιπέδου συνείδησης, περιτραυματική αμνησία, αποπροσανατολισμό, διέγερση, υπνηλία, αδυναμία της μιας πλευράς του σώματος και άλλα.

Αν η θλάση είναι μικρή και η νευρολογική εικόνα καλή, δεν απαιτείται χειρουργική επέμβαση, παρά μόνο παρακολούθηση στο νοσοκομείο για μερικές μέρες και επανάληψη της αξονικής τομογραφίας. Αν όμως τα συμπτώματα είναι σοβαρά ή χειροτερεύουν, τότε απαιτείται χειρουργική αφαίρεση του αιματώματος για αποσυμπίεση του εγκεφάλου.

Μπορεί να απαιτηθεί και η μόνιμη αφαίρεση μέρους του οστού του κρανίου, για να υπάρχει αρκετός χώρος στον εγκέφαλο και να αντιμετωπιστεί το εγκεφαλικό οίδημα (πρήξιμο του εγκεφάλου). Μερικές φορές οι θλάσεις είναι θανατηφόρες παρά τη χειρουργική επέμβαση ή μπορεί να αφήσουν μόνιμη σοβαρή αναπηρία στο άτομο.

Διάνοιξη, αποσυμπίεση με τοπική αναισθησία

Το σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα είναι ουσιαστικά το μούδιασμα, το μυρμήγκιασμα, η αδυναμία και άλλα προβλήματα στο χέρι σας, λόγω αυξημένης πίεσης στο μέσο νεύρο στον καρπό σας.

Το μέσο νεύρο και πολλοί ακόμα τένοντες περνούν από το χέρι σας προς την παλάμη μέσα από ένα μικρό χώρο στον καρπό που ονομάζεται καρπιαίος σωλήνας.
Το μέσο νεύρο ελέγχει τις κινήσεις και την αίσθηση στον αντίχειρα και στα τρία πρώτα δάχτυλα (όχι στο μικρό σας δάχτυλο).

Η αυξημένη πίεση στο μέσο νεύρο προκαλεί το σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα. Η πίεση αυτή μπορεί να προέλθει από διόγκωση ή από οτιδήποτε κάνει τον καρπιαίο σωλήνα μικρότερο σε διάμετρο. Πολλά πράγματα μπορούν να προκαλέσουν πρήξιμο του μέσου νεύρου, όπως:
 -Ασθένειες όπως ο υποθυρεοειδισμός, η ρευματοειδής αρθρίτιδα και ο διαβήτης
-Το να κάνετε τις ίδιες κινήσεις με τα χέρια σας ξανά και ξανά, ειδικά αν ο καρπός είναι λυγισμένος προς τα κάτω (δηλαδή η παλάμη σας είναι κάτω από τον καρπό) ή αν κάνετε τις ίδιες κινήσεις του καρπού ξανά και ξανά.
-Εγκυμοσύνη

Ποια είναι τα συμπτώματα του συνδρόμου καρπιαίου σωλήνα;

Τα συμπτώματα χωρίζονται σε δύο κατηγορίες: ήπια και σοβαρά.

Τα ήπια συμπτώματα επηρεάζουν τις περισσότερες φορές την παλάμη και σπανιότερα το χέρι πάνω από τον καρπό, αλλά μπορεί να εξαπλωθούν μέχρι τον ώμο.
-Μούδιασμα ή πόνος στο χέρι, το βραχίονα ή τον καρπό που σας ξυπνά μέσα στη νύχτα. Όταν "τινάζετε" ή κινείτε τα δάχτυλά σας μπορεί να νιώθετε ανακούφιση.
-Περιστασιακά μπορεί να νιώσετε μυρμήγκιασμα, μούδιασμα, μια αίσθηση σαν να σας να τρυπούν "καρφίτσες και βελόνες" ή πόνο.
-Μούδιασμα ή πόνος που χειροτερεύει, ενώ χρησιμοποιείτε το χέρι ή τον καρπό σας. Είναι πιθανό να το αισθανθείτε αυτό, όταν πιάνετε ένα αντικείμενο με το χέρι σας ή όταν λυγίζετε τον καρπό σας.
-Περιστασιακός πόνος στον πήχη σας μεταξύ του αγκώνα και του καρπού σας.
-Ακαμψία στα δάχτυλα, όταν σηκώνεστε το πρωί.

Τα σοβαρά συμπτώματα προβλήματος στον καρπιαίο σωλήνα μπορεί να εκδηλωθούν με μούδιασμα ή μειωμένη αντοχή και δύναμη στα δάχτυλα, τον αντίχειρα ή το χέρι. Μπορεί να είναι δύσκολο να κάνετε απλές κινήσεις των χεριών, όπως το βούρτσισμα των μαλλιών σας ή το να κρατήσετε καλά το πιρούνι καθώς τρώτε. Μπορεί επίσης να σας πέφτουν ακούσια αντικείμενα που κρατάτε στο χέρι. Μπορεί να είναι δύσκολο να πιάσετε ένα αντικείμενο με τον αντίχειρα και το πρώτο δάχτυλο. Αυτό ονομάζεται απώλεια της δύναμης συστολής.
Μπορεί να είναι δύσκολο να χρησιμοποιείτε τον αντίχειρά σας, ενώ κάνετε απλές εργασίες, όπως το άνοιγμα ενός βάζου. Με το μακροχρόνιο σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα, οι μυς του αντίχειρα μπορεί να ατροφήσουν.

Τα συμπτώματα συνήθως εμφανίζονται σε τμήματα του χεριού που συνδέονται με το μέσο νεύρο: τον αντίχειρα, το δείκτη, το μεσαίο δάχτυλο και το ήμισυ του παράμεσου. Το μεσαίο νεύρο δεν επηρεάζει το μικρό σας δάχτυλό σας. Έτσι, αν το μικρό σας δάχτυλο επηρεάζεται, μπορεί να μην έχετε το σύνδρομο του καρπιαίου σωλήνα. Τα συμπτώματα συμβαίνουν συχνά και στα δύο χέρια, αλλά είναι συνήθως πιο έντονα στο ένα. Μπορεί να παρατηρήσετε τα συμπτώματα πρώτη φορά κατά τη νύχτα. Τα άτομα με σύνδρομο καρπιαίου σωλήνα μπορεί να κοιμούνται, αλλά ο πόνος ή το μούδιασμα στο χέρι να τα κάνει να ξυπνήσουν.